V. Przełom MKS i wielki awans (1992 – 1996)

Przełomowe zmiany w klubie

Początek lat 90. to bardzo ciężki okres dla klubu. Po prawie 30 latach właścicielem Odry przestała być Kopalnia „1 Maja”. Środki finansowe przekazywane przez branżę górniczą skurczyły się drastycznie.

4 lutego 1992 roku odbyło się Nadzwyczajne Zebranie, na którym podjęto decyzję o zmianie nazwy klubu z GKS na Miejski Klub Sportowy Odra Wodzisław. Od tego czasu większe finansowanie klubu wzięło na siebie Miasto wraz z MOSiR-em.

Stadion „Aleja”, który wcześniej był pod zarządem Kopalni, został przekazany Urzędowi Miasta i znalazł się pod zarządem MOSiR-u. Piłkarze Odry zostali zatrudnieni w MOSiRze na pół etatu, a trener Krótki był wicedyrektorem tej instytucji.

Ówczesny prezes klubu tak wspominał te trudne czasy:

Było naprawdę ciężko. Zdejmowałem kapelusz i chodziłem po wszystkich znajomych, starych przyjaciołach z prośbą o wsparcie. I tak odwiedzałem wszystkich handlowców i przedsiębiorców w Wodzisławiu. Byłem m.in. w firmie Ireneusza Serwotki, który pomógł nam najbardziej. Na domiar złego nie mogliśmy już czerpać dochodów z targowiska na stadionie, które odebrało nam miasto.

Zygfryd Kiermaszek – prezes Odry

Szybki powrót do II ligi

W klubie doszło do dużych zmian, ale o dziwo nie zmieniono trenera Krótkiego i utrzymano dobry, młody skład zespołu.

Odra jako spadkowicz była jednym z kandydatów do awansu. Choć miała mocnych przeciwników: Odra Opole, Rymer Niedobczyce czy GKS Jastrzębie, ostatecznie zawodnicy wygrali III ligę.

Kluczowym meczem był bezpośredni pojedynek z Odrą Opole w Wodzisławiu. Po bramkach Sosny i Wieczorka, pokonaliśmy opolan 2:1 i na kolejkę przed zakończeniem rozgrywek przypieczętowaliśmy awans.

Początek ery Ireneusza Serwotki

W przerwie zimowej sezonu 1993/94 wydawało się, iż Odra zakończy swój byt. Problemy finansowe pod znakiem zapytania postawiły możliwość dalszego uczestniczenia w rozgrywkach.

Dzięki zapiskom śp. Henryka Bąkowskiego możemy cofnąć się o 29 lat. Klub po awansie do II ligi stanął na krawędzi upadku. 16 listopada 1993 r. odbyło się historyczne Walne Zebranie MKS Odra.

Wybrano wówczas nowy zarząd, w skład którego weszli:
– Ireneusz Serwotka – prezes Semetu
– Stanisław Kowalski – dyrektor kopalni „1-Maja”
– Hubert Mołdrzyk – Urząd Miasta
– Marian Oślizło – dyrektor Koncentratów
– Eugeniusz Tatarczyk – przedsiębiorca
– Roman Wistuba – komendant Policji
– Józef Woźnica – prezes Przedsiębiorstwa Usług Komunalnych
– Janusz Wójcicki – lekarz, radny
– Andrzej Dzierżęga – przedsiębiorca

a także Komisję Rewizyjną.

Wrażenie robi przede wszystkim status osób, które w 1993 roku przejęły stery w klubie. Przekonanie tych wszystkich ludzi, aby sygnowali to przedsięwzięcie swoim nazwiskiem, osiągnięciami i wkładem. 2 lata później praca tych ludzi doprowadziła Odrę do bram Ekstraklasy.

Jak Odra awansowała do Ekstraklasy

Od czasu awansu z III ligi w 1993 roku, Odra spędziła w II lidze trzy sezony. Pierwsze dwa sezony to była walka o utrzymanie i dolne rejony tabeli.

Przed sezonem 1995/96 prezes Serwotka zatrudnił znanego z Górnika Zabrze trenera Marcina Bochynka. Jak wspominał potem trener Bochynek, prezes Odry przekonał go ambitnymi planami na przyszłość. Zapewne nie bez znaczenia było również to, że prezes posiadał dużą firmę, która była głównym sponsorem klubu.

Runda jesienna w wykonaniu zawodników Odry była imponująca i napawała optymizmem. Zespół Odry zakończył rozgrywki na drugim miejscu, co spowodowało duże poruszenie w szeregach działaczy wodzisławskiego klubu. Postanowili wykorzystać szansę, którą dostali i zrobić wszystko, aby awansować pierwszy raz w historii do Ekstraklasy.

W tym celu powołano specjalny sztab pod przewodnictwem Prezydenta Miasta Adama Krzyżaka, który składał się z wybitnych i znanych osobistości polityki, sportu i biznesu. Mieli oni za zadanie wesprzeć organizacyjnie i finansowo wodzisławski zespół.

Odra grała na wiosnę jak z nut, a stadion pękał w szwach. Decydujące spotkanie o awansie do I ligi odbyło się w Myszkowie 29 maja 1996 roku. Odra zapewniła sobie awans na 4 kolejki przed zakończeniem rozgrywek.

Świętowanie awansu w Wodzisławiu odbyło się dwa razy. Najpierw na następnym meczu ligowym z Chrobrym Głogów (2:1), a potem na ostatnim meczu w Wodzisławiu z Ruchem Chorzów (0:0).

Jedność wszystkich ludzi skupionych wokół klubu spowodowała, że Odra wygala II ligę przed Ruchem Chorzów i mogła cieszyć się z awansu do ówczesnej I ligi.

Autorzy sukcesu Odry Wodzisław

Ojcami sukcesu wodzisławskiej Odry są niewątpliwie działacze, którzy zbudowali prężnie działający klub piłkarski.

Należy pamiętać o dużym poświęceniu i pracy Zygfryda Kiermaszka, który przejął stery w klubie w czasie, gdy ze sponsorowania wycofała się Kopalnia „1 Maja”. To on jako pierwszy zapukał do drzwi Ireneusza Serwotki – prezesa Semetu. To Serwotka jako główny dyrygent klubu zatrudnił Marcina Bochynka i wespół z władzami miejskimi przeprowadził akcję pt. „Odra w I lidze”.

Najlepszą pracę na boisku wykonali idole kibiców, czyli piłkarze Odry. Zespół, któremu w sezonie 1995/96 przewodził kapitan Ryszard Wieczorek, osiągnął to, czego nie udało się świetnej drużynie Ryszarda Kamińskiego w sezonie 1984/85.

Piłkarze, którzy wywalczyli dwa awanse, do II ligi a następnie do Ekstraklasy:

• Tomasz Sosna
• Piotr Sowisz
• Jan Woś
• Ryszard Wieczorek
• Sławomir Paluch

W sezonach 1991/92 – 1993/94 grał w Odrze Witold Wawrzyczek. To w głównej mierze dzięki jego bramkom Odra awansowała do II ligi. Zawodnik następnie przeszedł do Ruchu Chorzów, a potem grał z sukcesami w Niemczech.

W tym czasie barw Odry bronili Robert Moskal, późniejszy trener Odry w Ekstraklasie oraz Mirosław Karpiuk – późniejszy trener bramkarzy.

Wyróżniający się piłkarze Odry sezonu 1995/96:

• Hubert Szewczyk – 13 bramek, król strzelców
• Jacek Polak – wystąpił we wszystkich meczach i zdobył 12 goli
• Ryszard Wieczorek – wystąpił we wszystkich meczach i zdobył 10 goli
• Paweł Sibik – wystąpił we wszystkich meczach
• Piotr Urbańczyk – bronił w 29 spotkaniach

Wybitne osobistości

Piłkarskie legendy
	Mirosław Karpiuk	bramkarz
	Piotr Urbańczyk	bramkarz
	Tomasz Sosna	obrońca
	Piotr Sowisz	obrońca
	Mirosław Karwot	obrońca
	Andrzej Sala	obrońca
	Mirosław Karwot	obrońca
	Mirosław Staniek	obrońca
	Jacek Polak	pomocnik
	Ryszard Wieczorek	pomocnik
	Sławomir Paluch	pomocnik
	Jarosław Wolny	pomocnik
	Jan Woś	pomocnik
	Paweł Sibik	pomocnik
	Hubert Szewczyk	napastnik
	Robert Moskal	napastnik
	Witold Wawrzyczek	napastnik
Trenerzy
	Franciszek Krótki	1992/93
	Jerzy Wolny	1994/95
	Marcin Bochynek	1995/96
	Bronisław Majcherek	asystent trenera Krótkiego
Działacze
	Józef Mandrela	prezes od 1992
	Zygfryd Kiermaszek	prezes urzędujący od 1992
	Ireneusz Serwotka	prezes od 1993
	Henryk Kłosok	prezes honorowy
	Jerzy Knopek	kierownik sekcji
	Hubert Mołdrzyk	wiceprezes
	Eugeniusz Tatarczyk	sekretarz
	Stanisław Kowalski, Marian Oślizło, Lech Litwora, Jerzy Polok, Andrzej Dzierżęga, Roman Wistuba	działacze z zarządu
	Eugeniusz Kłosok	dyrektor
	Henryk Bąkowski, Kazimierz Frąś, Andrzej Zając, Marian Beszterda, Ryszard Bienias, Stanisław Jakubowski	działacze z komisji rewizyjnej
	Henryk Ptaszyński	rzecznik
	Marek Sikora Arkadiusz Liana, Marek Bies	masażyści
	Ryszard Zakrzewski, Jerzy Śliwa	lekarze
	Marian Bachorski Józef Teresiak	kierownicy zespołu

Opisane sezony