Beniaminek o krok od spadku

Sezon 1957 był historyczny dla wodzisławian, ponieważ drużyna Kolejarza awansowała do A-klasy i była beniaminkiem rozgrywek.

Początek sezonu, a właściwie cała runda wiosenna były bardzo trudne dla kibiców i piłkarzy Kolejarza. Drużyna wszystkie mecze rozgrywała na wyjeździe. Wynikać to może z faktu, że boisko w Wodzisławiu nie zostało na czas wyremontowane. W zachowanych zapiskach z Walnego Zebrania klubu jasno widać, że działacze mieli spore pretensje do ówczesnych władz o brak wsparcia w tej materii.

Drużynie szło bardzo źle. Młodzi piłkarze z Wodzisławia zakończyli rundę wiosenną na ostatnim miejscu w tabeli i byli głównym kandydatem do spadku.

Runda jesienna to już inna bajka. Kolejarz wszystkie mecze rozgrywał u siebie i dokonał rzeczy wydawałoby się niemożliwej – rzutem na taśmę utrzymał się w A-klasie. Kolejarz pokonał u siebie czołowe drużyny i wygrał bezpośrednie pojedynki z zespołami broniącymi się przed spadkiem. W ostatnim, decydującym meczu o pozostanie w A-klasie, Kolejarz wygrał 6-1 z Silesią Lubomia.

Warto wspomnieć, że przed przygotowując się do rozgrywek, Kolejarz wyjechał na 2 mecze do Czechosłowacji.

• Władze klubu: Józef Stęchły (prezes), Barchański, Dembowy, Kłosok, Szetel, Pielorz, Kiwic, Patas, Skupień, Cieślik, Hoppe, Musioł, Olszar, Pająk

Kadra